De Iraanse verloskundige Bahareh Goodarzi promoveerde vorig jaar aan de afdeling Verloskundige Wetenschap aan het Amsterdam UMC. Het onderwerp van haar onderzoek was hoe de zorg beter kan aansluiten op de individuele behoeften van zwangeren. Ze schreef er ook een boek over. Haar conclusie? De kwaliteit van de zorg is niet voor iedereen gelijk. “Als je een niet-westerse of migratieachtergrond hebt, is de kans dat jij of je kind overlijdt twee tot drie keer groter.”
Weeffouten
Op 1 januari van dit jaar waren er volgens het CBS naar schatting 30,6 duizend dakloze mensen in Nederland. Een jaar eerder waren dit er ruim vierduizend minder. Ook Omroep West wist in juni te melden dat de dakloosheid in Den Haag het afgelopen jaar met 15 procent was gestegen. Naar verwachting nemen die cijfers de komende jaren alleen maar toe, schrijft Omroep West.
Volgend jaar stapt de gemeente over op een andere manier van daklozen tellen en Mariëlle Vavier, wethouder van GroenLinks met armoedebeleid in haar portefeuille, zegt tegen de omroep: “We weten nu al dat we gaan schrikken van die cijfers.” Toch heeft Den Haag de ambitie uitgesproken om in 2030 dakloosheid uitgebannen te hebben. Een oplossing zou zijn om meer betaalbare woningen te bouwen, maar daarin loopt Den Haag achter, vergeleken met andere steden.
Het is dus een weeffout in het systeem en die zijn er wel meer. Zo onthulde assistent professor en verloskundige Bahareh Goodarzi het systemische racisme in de zorg. Niemand wil het, toch gebeurt het, omdat we het niet doorhebben.
In Oekraïne reed fotograaf Camiel Mudde om voor een verjaardagspresentje en had hij bijzondere momenten aan een keukentafel, terwijl verderop de grimmige oorlog woedde. Want oorlogen woeden nog steeds. In Oekraïne, in Gaza. Mensen lijden nog elke dag onder het verlies van hun geliefden, hun kinderen, hun ouders, broers of zussen.
En als je dan in Nederland op een zonnige dag op straat loopt en je ziet verliefde stelletjes een ijsje eten, kersverse ouders met een glimlach achter de kinderwagen lopen, dan besef je pas hoe goed je het eigenlijk hebt. Geen raketten, geen bommen, geen angst, geen pijn of verdriet. Maar dit is niet vanzelfsprekend, laat dat de les zijn die de oorlogen elders ons leren.
Vrede komt niet zomaar. Mensen hebben hun leven gegeven voor de vrede. Vrede en vooral het bewaren ervan, is een taak, een verantwoordelijkheid, een heilige plicht die ons allemaal aangaat. Niet alleen voor onszelf. Ook voor dat verliefde stelletje, voor die ouder, voor die baby die nog maar net op de wereld is. En voor de dakloze medemens die niets heeft, maar gelukkig wel in vrede leeft.
Laten we daarom mild voor elkaar zijn en geef ook deze keer weer jouw Straatnieuws-verkoper een gulle glimlach… maak deze wereld beter, ook al is het maar door iets kleins.
Theo Paijmans
redactiestraatnieuwsdenhaag@gmail.com
Kleine momenten van warmte
De Russische invasie van Oekraïne duurt al meer dan twee jaar. Ondertussen neemt de internationale steun steeds meer af en wordt het Oekraïense leger niet meer zo goed gesteund als in het begin van de invasie. Oekraïne staat te springen om meer wapens, munitie en afweergeschut.
